Evet İştar hanımın son bombası.
Babamız yine iş seyahatinde, anneannedeyiz.Bu sabah kahvaltıda gerçekleşti olay
Sandalyesine kurulmuş ( evet artık mama sandalyesinde değil normal sandalyede yemek yiyoruz) peynir ekmeğini yerken,masadaki domatesleri gösterdi ve şu lafı yumurtladı: "domates yiyeyim mi?"
Annesinin göz bebeği, minişi..Artık düzgün cümle de kurarmış..
Bu arada yaklaşık bir aydır hemen hemen her öğününde İştarın önünde plastik bir tabak içinde yiyeceği menünün minik bir numunesini de koyuyorum.Eline verdiğim kaşıkla gayet güzel yemeğini kendi kendine yiyor. Ancak sulu çorba yada kaşıkla alması zor yiyeceklerde biraz zorlanıyor elbette.İkea'dan aldığım giydirilen tipte önlükler http://www.ikea.com.tr/urundetay/70179754/kladd_mama_onlugu.aspx bu noktada çok işime yaradı doğrusu.En azından üstü çok kirlenmiyor.
Ha bu arada sanmayın ki İştar büyük insan gibi dökmeden saçmadan yiyor. Abartmıyorum her yemek sonrası oturduğu yerin altı (keyfine göre mama sandalyesi yada bizim sandalye) tam bir savaş alanı! Yemek sonraları mutfağı derleyip toparlamam 1 saate yakın sürüyor. Ama maalesef bireysel hareket etmenin de tadını aldığı için ona küçük bebek (!) muamelesi yapıp yemekleri ağzına tıkma şansım da kalmadı artık. İllaki istiyor, "kendiiiiim" diye yırtınıyor yemek olayına başladığımızda.
Geçenlerde de annem benim eski bir vesikalık fotoğrafımı göstermiş İştar'a. Minik meleğim hemen fotoğrafa atlayıp "anneeem anneem" diye göğsüne koymuş fotoğrafı. Bana pek bi düşkün.Zaten bu aralar sıklıkla yaşadığımız şey, bakıcısının eve gelmesiyle İştar'ın hemen kendini yere atması.Çünkü bakıcının gelmesi demek annenin gitmesi demek.Biliyor,algılıyor artık pek çok şeyi ve de hafızaya kaydediyor.
Geçen gün dedesiyle bir evin önünde duran kedilere yemek verdi. Aynı evin önünden geçerken "kedi mama yiyy" dedi.Daha sonra başka yerde başka bir kedi gördüğümüzde ise "kedi mamaa" diye bağrışmaya başladı.
Sıradaki bombaları merakla bekliyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder