At Kadehi Elinden Bin Parçaya Bölünsün!!!

30 Aralık akşamı babaannemizin evine yemeğe davetliydik.Kuzeni Zeynep gelecek diye İştar hanımda bir sevinç, bir neşe. Zeynep geliyoor diye haber verdiğimizde zıplayarak kapıya koşturmalar, yaşasıın demeler vs.  Gören de beraber evcilik oynayacaklar, çay demleyip birbirlerine ikram edecekler sanır.
Beniiim beniiim diye birbirlerinin ellerinden oyuncak almalar, ittirip kaktırmalar,saç çekmeler, çığlık atıp ağlamaların tavan yapması 15 dakikayı bulmadı.
Evin dışındaysak - gerçi kapıları açabildiğinden beri evdeyken de- gözüm sürekli İştar'da. İnanılmaz hızlı hareket ettiği için daha insan duur demeye kalkmadan o çoktan dolabı açıp, şeker kavanozuna daldırdığı elini yalıyor oluyor. Toplam 10 saniyelik bir gaflet anında - tam da kuzeninin annesiyle İştar'ın yaramazlıklarını konuşup,hiper aktif bu galiba diye teşhis koyarken- İştar'ın artık bulunduğumuz odada olmadığını farkettim.
İştar nerede diye koşarken, maalesef geç kalmıştım.İştar çoktan salonda bir sehpanın üzerine dekorasyon olsun diye özenle yerleştirilmiş iki kristal kadehi almış, elinde tutuyordu ve gözümün içine baka baka ve de kahkahalar atarak kadehleri tak diye yere fırlatıverdi.
Yaklaşık 3 metrelik bir periferiye dağılan cam kırıkları temizlenirken evin minikleri hemen başka odaya alındı, ben de apar topar her yeri süpürdüm (utanç içinde elbette)
İştar henüz emeklemezken, bir arkadaşlarımız o dönem yaşı yaklaşık İştar kadar olan oğullarıyla bizi ziyarete gelmişlerdi. Miniğin zavallı annesi ikram ettiğim hiçbir şeyden yiyemediği gibi esasen poposu koltuk yüzü bile görmemişti.Neredeyse bütün akşamı pire gibi oradan oraya zıplayan oğlanın peşinde geçirmişti. Biz tabi o dönemde tecrübesiziz, salonda her türlü seramik, cam ,kristal aksesuar ortalarda duruyor. Annesinin uyarısıyla bir çok şeyi toparlamıştım ama arka taraflarda bir yerdeki kristal mumluğu unutmuşum.
Yaramaz bebekler söz konusu olduğunda cidden paranoyakça düşünmek lazım çünkü o sizi gelip en zayıf yanınızdan yakalar.
Nitekim o unuttuğum kristal mumluklar kısa zaman sonra çat diye kırıldı.Elektrik süpürgesi ortaya çıktı, kırıklar süpürüldü,anne oğluna kızdı vs. Elbette görece kıymetli bir eşyamız çöp oldu diye bozulmadım değil ama maalesef onca çektiği çileye rağmen yine de annesini suçlamıştım. Bak çocuğuna iyi göz kulak olamadı ondan gitti güzelim mumluğum demiştim içten içe.
Demek ki hayatta  hiç bir şeyi yargılamayacaksın. Kimbilir bizim mumluk haç nano saniye içinde halledilmişti..
Tüm yaramaz çocukların annelerine  bol sabır ve selamet dolu günler diliyorum..