Toparlanıyoruz

Yeni yıla aile boyu ağır hasta olarak başladık, umarım tüm senenin hastalıkları tek seferde bitmiştir bu vesileyle.
Son yazımı yazdıktan bir kaç saat sonra titreyerek girdiğim battaniyenin altından yaklaşık 2 gün hiç çıkmadım. Yeni virüsümüz H2N3, en son ve öldürücü darbeyi evde bana vurmuştu anlaşılan.Tabi bundan nasibini alan tek talihli ben değildim elbette.Pazartesi akşam battaniyenin altında humma nöbetleri geçirirken telefonum resmen acı acı çaldı. Telefondaki ses,o sırada  bir başka battaniyenin altından seslenen kızımın bakıcısına ait.:"Ben ölüyorum galiba, hastanelik oldum,beni idare et biraz!"
Şirkette bir dolu işi, evde battaniye üzerinden burun çeke çeke yaparken , kızımın bir taş atımı uzakta bakıcısıyla olduğunu hayal etmelerim, istediğim çorbayı da  o yapar nasıl olsa, ohh bu hafta tüm yemekleri de yaptırırım diye heyecanlanmalarım poff diye söndü helyumu bitmiş uçan balon gibi.
Görünüşe göre kızımla baş başaydık, yani olsa olsa bu çorbayı bana kızım yapacaktı !
Sağ olsun babaanne ve anneannelerin lojistik desteğiyle 2 gün evde yalnız kalıp biraz dinlenmeye fırsat bulabildim.Tabi iş yerinde herhangi bir yedeğim olmadığı için yatak-battaniye-laptop üçgeninde geçti mesai saatlerim ama buna da şükür. Sonraki günlerde ben hala hastaydım ama en azından İştar'ı bir şekilde idare edebilecek durumdaydım.
İştar'ın öksürükleri kesilmeyince (özellikle geceleri çok fazlalaşıyor), sağlık ocağına götürdük.Doktor ciddi bir durum olmadığını söyleyip herkesin kullandığı o şuruptan verdi.Cidden şurubu içer içmez öksürük filan kalmıyor.Ancak ilaç kullanımı genel anlamda beni rahatsız eden bir durum olduğu için öncelikle çareyi daha doğal yollarda ( banyo,ıhlamur,bol vitaminli şeyler ,reiki vs) arıyorum. Ama şu ana kadarki en seri çözüm o şurup, orası kesin.
Tam 1 haftadır İştar  hanım zorunlu haller dışında hep evdeydi. Dışarı çıkıp oynamayı,yaramazlık yapmayı seven kızım için zor bir durum olsa gerek.Bu hafta sonu  öksürük kesilirse normal hayatımıza geri döneceğiz işallah.